Hayat ne menem bir şeysin!!!

”Âdem’in üç harfine den düşen -ta ki harf sükût edene, kalübelâ’da başladıkları noktaya dönene kadar: “Bu daire üzerinde hareket edersen her zaman başladığın noktaya dönersin. Başladığın nokta, arayışın sonundaki hakikattir. Keramet baştadır. Pervane olanın başı döner ki başa dönsün. Bu sebeple hiç yoktan kanat çırpsın. Dönerken kanat çırpar pervane. Hakikati kanat çırpmak zanneder. Aslolan ışığa gark olmaktar. Sonrasında ışığa konar ve de yanar kül olur. Küllerinden yeniden doğar Zümrüd-ü Anka gibi. İşte doğmak, başladığın noktaya dönmektir.”(Alıntı: "Suküt-u Harf" kitabından...)

Neydi bizi böyle sürekli rahatsız eden? Neden içimizde sürekli sorular var? Neden bu sıkıntı?